Zo een begin waar we nooit aan hadden gedacht

Op weg naar China
Na onze aankomst op schiphol kwamen we tot onze ontdekking dat we niet om 20:55 uur vertrokken maar om 22:30 uur. Dus helaas, maar eerst even lekker gegeten met de opa’s en oma’s en toen afscheid genomen en door de douane. Eerst nog even shoppen en toen maar wachten. Gelukkig kwamen we al snel Rob en Nathalie tegen die ook net als ons aan het wachten waren. Bij de McD een plekje gevonden waar Wu en Chun nog even konden uitrazen voor dat ze het vliegtuig ingingen. Als snel kwamen ook de anderen ons vergezellen en zo gingen we met z’n allen op weg naar de gate.
In het vliegtuig aankomen heerlijk rustig zitten en beetje slapen en spelen… en toen begon helaaas wel telkens turbulentie… dan weer dalen en dan weer stijgen.. en het volgende bericht dat we te horen kregen is dat we naar Shengyang vlogen omdat het te slecht weer was op Beijing airport. Ok dan maar daar heen en wachten tot we weer wel op weg mochten naar Beijing… Echter naar een paar uur hangen in een stilstaand vliiegtuig werd een van de medepasagiers wat onrustig en begon te klagen over het feit dat hij zijn aansluiting naar Guanghzou en Perth niet zou halen.. hij kwam ook nog nicotine tekort…. Helaas had hij na 3 uur toch echt wel de behoefte aan een sigaret en stak dus rustig in het vliegtuig de sigaret aan…. Gelijk 4 stewards en stewardessen om hem heen en hij maar aangeven ervan te balen dat we geeen nieuws te horen kregen….Tja zij wisten natuurlijk ook niets behalve dat de buitenradar liet zien dat het toch niet wat ging worden vandaag… dus na jawel 5 uur zitten in een stilstaand vliegtuig mochten we eruit en tja wat dan…. Wachten wachten wachten en ja hoor daar komt de bagage oh nee we moeten toch weer inchecken oh nee toch maar niet…dus uiteindelijk komt de bagage en daar staan we dan…. Door de douane en dan tja…. Euh niets niemand,,, oh jawel weer een stewardes die gee nengels spreekt en maar weer wappert met een papiertje Amsterdam – Beijing…. Uiteindelijk met z’n allen naar boven en daar wachten oh nee we moeten weer inchecken oh nee toch niet… erg duidelijk allemaal misschien voor hen maar voor ons 200 passagiers niet echt. Maar goed uiteindelijk werden er bussen geregeld en werden we naar hotels gebracht. De adoptiegroep besloot maar bij elkaar te blijven en in éé’n bus naar hetzelfde hotel gebracht te worden.. maar ja… welk hotel?????? Weet je we proberen de holiday inn… onze chauff die bijna naar binnen rijdt… helaas geen plek… oh dan maar ergens anders heen.. ja weet je wat… er is een treinstation wat nu wordt gesloopt en daarnaast staat een hotel, wie weet hebben ze daar plaats.. en jawel hoor… ik voorspelde het al in de bus… de slopershamer gaat hier dag en nacht tekeer en wij liggen in het hotel er pal naast. Gelukkig is het pas 01:00 uur en als ik even naar de kamer van Bas en Mieke loop kom ik een engels echtpaar tegen die zeggen dat we over 3 uur alweer fit moeten zijn. Bas komt gelukkig net naar buiten dus we gaan maar samen maar naar de receptie… spreken wel iets engels maar niet veel maar vertellen ons inderdaad dat wij om 04:00 uur een wake up call krijgen en om 04:30 uur weer vertrekken naar het vliegveld in de hoop dat we ergens morgen mogen vertrekken naar Beijing. Gelukkig is de kamer zo ontzettend schoon dat ik (mirella) spontaan besluit maar gewoon op bed te gaan liggen met de kleding aan… de veren liggen in mijn rug om ik vermoed de harde plank waar ik anders op lig teveel zouvoelen nu kan ik in ieder geval voelen hoe een bed met metalen veren ligt….
Maar goed inmiddels is het 2:29 uur en heb ik nog 1,5 uur om wat te slapen, alsof dat mogelijk is met een slopershamer naast je en vloerbedekking die nog net niet op je af komt lopen… maar ja… hopen dat we morgen elders kunnen slapen en of in Beijing of Jinan zitten maar ja dat wachten we maar weer af. Maar goed het was al met al een bijzondere reis en we zijn nog niet op de plaats van bestemming. Een ding is wel geweldig de kinderen doen het fantastisch tijdens deze gebeurtenissen… ze genieten volop en zijn totaal niet vervelend.. zo zie je maar wat je van de kinderen kunt leren.. tot later!!